21. religie egiptu, nubii i hyksosów


21. 9. 4. miejsca uprawiania kultu, przedmioty kultu


21. 9. 4. 2. świątynie, kapliczki, cmentarze, domy dla bogów


kult był uprawiany w świątyniach i niedostępny dla wiernych, którym od czasu do czasu pokazywano posąg bóstwa na dziedzińcu lub w trakcie procesji.

rytuał fundacyjny świątyń narysowany na reliefach: bogini seszat (w jej imieniu kapłan bogini) towarzyszy władcy w napinaniu liny w celu zaznaczenia zarysów nowej świątyni.

system podatków zapewniał funkcjonowanie świątyń, zwłaszcza największych, w których kapłani stanowili silną warstwę: daniny w postaci zwierząt na ofiary, odzież dla rzeźb świątynnych.

świątynie pełniły także funkcje magazynowania zapasów żywności i ich redystrybucji.

więcej o świątyniach w rozdziałach poświęconych architekturze i śmierci.

cześć zbiorów biblioteki aleksandryjskiej znajdowało się w serapejonie. istnieje hipoteza, że zniszczenie zbiorów pomocniczych było spowodowane przyzwoleniem i zachętą cesarza bizantyjskiego do niszczenia budowli pogańskich lub działaniem muzułmanów.

w epoce późnej najpopularniejsze bóstwa czczone przez lud (bes i tawaret) doznawały czci w kapliczkach przydomowych budowanych w formie naosu.

w okresie predynastycznym oprócz ludzi grzebano zmumifikowane zwierzęta różnych gatunków jako ofiary dla bóstw. ważny był kult przy grobie. przy drzwiach grobu (mastaby, świątyni, piramidy) umieszczano insygnia bóstwa, dla którego nekropolia (lub świątynia) została wzniesiona.

obchodzono święta nekropolii.

więcaj na temat kultu na cmentarzach w rozdziałach poświęconych architekturze, śmierci, miejscom geograficznym kultu i świętom.

domy dusz były stawiane w miejscach pochówków. mieszkały w nich  po śmierci dusze ludzkie.


Waldemar Mierniczek

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

8. buddyzm, bon

8. 9. 6. 5. mistycyzm   w buddyzmie mistycyzm to doświadczenie religijne polegające na bezpośredniej relacji człowieka z pozazmysłową jednią rozumianą panteistycznie jako prawdziwa rzeczywistość świata (trochę to naciągana definicja).   8. 9. 6. 6. opętanie, egzorcyzmy   dziewięć ścieżek bon zawiera, między innymi nauki o egzorcyzmach. według nich opętanie to przebywanie demona w pewnym miejscu i w pewnej odległości od człowieka, co umożliwia komunikację. opętanie ma najczęściej przypadkowy charakter i nie stanowi większego zagrożenia ponieważ demony nie atakują bez powodu i najczęściej same rezygnują z komunikacji z ludźmi. o! ceremonia yeongsanjae , odprawiana w 49 dniu po śmierci, zawiera elementy egzorcyzmów. thangtong gjalpo uważany jest za egzorcystę, bodhisattwę i mahasiddhę .   8. 9. 6. 7. herezja   herezja w buddyzmie istnieje. zwolennicy dharmottariya uważali, że kto uczy o istnieniu atmana ten jest heretykiem. członkowie sekty tirt
Czytaj więcej

8. buddyzm, bon

8. 9. 3. 10. misjonarze   buddyzm ma zacięcie misjonarskie. misje rozpoczęły się już za życia buddy , od xx w obserwujemy natężoną działalność misjonarską poza azją, w tym w krajach rozwiniętego zachodu, gdzie napotyka ona na pozytywne przyjęcie ze strony nowych ruchów religijnych, zwłaszcza ezoterycznych. niektórzy misjonarze: - bodhidharma (ok 440-ok 482), udał się z misją z indii do chin i japonii, uważany za 28 patriarchę mahajany, 1 patriarchę chan i 1 patriarchę zen, osoba kluczowa w przekazie linii dharmy , - amoghawadżra , indyjski mnich, misjonarz w chinach i na sri lance, - an shigao , misjonarz z partyjskiego rodu arsacydów, podobno uciekł do chin i tam zajmował się tłumaczeniem tekstów buddyjskich w założonym przez siebie biurze tłumaczeń, - dharmakszema (385-433), misjonarz z indii działający w chinach, - enku , rzeźbiarz i mnich japoński, przez kilka lat nauczał ajnów przez których był traktowany jako wcielenie buddy (?), - ennin (794-864),
Czytaj więcej

8. buddyzm, bon

8. 9. 3. 17. błogosławieni, święci   najbardziej na świętych nadają się, według mnie masasiddhowie : mahasiddha - urzeczywistniony mistrz, oświecony mistrz ścieżki tantrycznej. w buddyzmie tybetańskim jest 84 mahasiddhów. ale są i inne koncepcje: mistrz zen (chan, son, zen, thien) - w pełni oświecony człowiek o dojrzałej osobowości i nieugiętym charakterze, który włączył dharmę w swoje życie i potrafi prowadzić innych do oświecenia, ale mistrzów zen opisuję w rozdziale dotyczącym nauczycieli. theravada uznaje za świętych arahantów , czyli mnichów którzy osiągnęli nirwanę, a budda to pierwszy święty, ale arahantów było zbyt wielu, a do tego większość z nich była anonimowa, nie nadają się na świętych, a buddowie to według mojej konwencji bogowie lub emanacje bogów, ponieważ są ubóstwieni. mahajana uznaje dwa rodzaje świętych: buddów i bodhisattwów . ale bodhisattwowie zostali opisani w rozdziale dotyczącym osób medytujących. wadżrajana wymienia kilka kategori
Czytaj więcej