24. religie minojczyków, pelazgów, mykeńczyków, licja, lidia, orfizm, grecja, hellenizm

24. 4. 2. raje i krainy rajopodobne

 

pola elizejskie stanowiły część hadesu, czyli podziemi, do której trafiały wyjątkowe jednostki (dobre dusze, dobrzy ludzie) po odbyciu sądu. według innej wersji była to kraina za oceanem na zachodnich krańcach świata, miejsce wiecznej szczęśliwości i wiecznej wiosny. 

po umocnieniu władzy na ziemi zeus uwolnił ojca kronosa z tartaru i oddał mu we władanie elizjum. 

po osądzeniu przez trzech sędziów, sprawiedliwi byli kierowani do rzeki zapomnienia lete i napiwszy się z niej wody zapominali o ziemskim życiu. po tym oczyszczeniu pamięci czekały na nich pola elizejskie - kraj wiecznej szczęśliwości i spokoju, gdzie brak było cierpień i pragnień, dusze przechadzały się po bladych łąkach ogarnięte muzyką niewidzialnych lir. 

leuke, córka okeanosa i tetydy, została porwana przez zakochanego hadesa i uprowadzona do świata podziemnego, gdzie zmarła. hades zamienił ją w białą topolę, która rosła w elizjum. z gałązek tego drzewa został wykonany wieniec dla heraklesa wracającego z hadesu. 

medea została po śmierci przeniesiona na pola elizejskie, gdzie poślubiła achillesa i znalazła szczęście u jego boku. 

po długim i szczęśliwym życiu harmonia i kadmos zostali przez bogów zamienieni w dwa łagodne węże, które zeus osobiście przeniósł na pola elizejskie. 

koronos spędzał po śmierci czas w elizjum. 

hesperydy opiekowały się ogrodem bogów, w którym rosło drzewo rodzące złote jabłka. smok ladon pomagał pilnować jabłek. ogród znajdował się na zachodnim krańcu świata, w pobliżu gór atlas. więcej o ogrodzie hsperyd w rozdziale dotyczącym herosów. 

wyspy szczęśliwe to część hadesu, do której udawali się cnotliwi umarli, aby tam zaznawać wiekuistego spokoju. wyspy szczęśliwe były położone za słupami heraklesa (gibraltarem). hipotezy: wyspy kanaryjskie, azory, wyspy zielonego przylądka, madera, selvagens (wyspy położone między maderą a wyspami kanaryjskimi). 

drugim mężem alkmeny był ramadantys. mieszkali w okalei lub ich ślub odbył się po śmierci, gdyż zeus przeniósł alkmenę na wyspy szczęśliwe, gdzie jej mąż był jednym z sędziów podziemnego świata (mykeńczycy, grecja). 

po śmierci odyseusza telegonos i telemach zabrali swoje macochy (telegonos penelopę, a telemach kirke) i zamieszkali na wyspach szczęśliwych (błogosławionych). 

ostriw zmijinyj to wyspa na morzu czarnym, na której achilles wiódł szczęśliwe życie pośmiertne z heleną, medeą lub ifigenią i towarzyszami broni. 

olimp to siedziba bogów olimpijskich, którzy sprawowali władzę nad ludźmi, decydowali o ich istnieniu, życiu i śmierci. bogowie olimpijscy pili nektar i jedli ambrozję, która dawała im nieśmiertelność i urodę. 

było dwunastu bogów olimpjskich: afrodyta, apollo, ares, artemida, atena, hefajstos, hera, hermes, posejdon, zeus i w zależności od źródeł: hades, demeter, dionizos, hestia. 

hestia była najłagodniejszym bogiem, nie brała udziału w sporach bogów, nigdy nie schodziła z olimpu na ziemię. oddała swoje miejsce na olimpie dionizosowi, ponieważ chciała opiekować się świętym ogniem na ziemi. 

hory służyły i pomagały bogom na olimpie, np herze, afrodycie, hermesowi, aristajosowi, towarzyszyły zeusowi, panu i persefonie. 

kastor i polideukes zakochali się w phoebe i hilarii przez co zostali wplątani w walkę z bliźniakami idasem i linkeusem. linkeus zabił kastora, a zeus w rewanżu zabił piorunem linkeusa. nieśmiertelny polideukes rozpaczał  z powodu śmierci brata i marzył o tym, aby podążyć z nim do hadesu. zeus z litości pozwolił im mieszkać na przemian w hadesie i na olimpie. polideukes poprosił zeusa o obdarzenie brata nieśmiertelnością. zeus postanowił ich umieścić na niebie jako gwiazdozbiór bliźniąt. 

ilekroć jakiś człowiek chciał wejść na olimp, spadał z niego. 

hiperborea to kraina na dalekiej północy za siedzibą wiatru północnego (boreasza), kraina wiecznej szczęśliwości, o błogosławionym klimacie dającym bez wysiłku wszystko co trzeba. hiperborejczycy (hiperboreadzi) prowadzili beztroskie i szczęśliwe życie, wolne od chorób i cierpień. nasyciwszy się skakali ze skały w morze, aby odebrać sobie życie. 

hiperborejczycy są szczęśliwi, ale biedni i nędzni (teopomp z chios). 

hiperborejczycy żyli w kraju, w którym ciągle świeciło słońce, ludzie byli wiecznie młodzi i wiecznie szczęśliwi. apollo spędzał z nimi zimę, odwiedzali ich herakles i perseusz. 

er zginął na wojnie, a gdy miano go pochować, zbudził się z letargu i opowiedział co widział „na tamtym świecie”.

Waldemar Mierniczek