6. religia germanów

6. 8. 2. 7. zajęcia
 

6. 8. 2. 7. 1. wojna/bóstwa militarne

 

odyn był bogiem wojny, wodzów i wojowników (takie germańskie www). odyn był gwałtowny, sprytny i przebiegły w walce. jego symbolem był krzyż słoneczny. odyn przynosił wojnę i dawał siły przeciwko wrogom. posąg odyna był uzbrojony.

symbolem odyna i wojowników, którzy polegli z bronią w rękach i udając się do walhalli, zwanym węzłem poległych lub sercem hrungnira, jest valknut, który znany jest także jako znak runiczny. Tu załączony valknut został pobrany z Wikipedii.

 

trzy cenne rzeczy odyna to: młot mjolner, pas podwajający jego moc, żelazne rękawice. po śmierci thora w czasie ragnaroku, mjolnar odziedziczą jego synowie modi i magni. na magiczną włócznię odyna składano przysięgi, wierząc, że kto ich nie dotrzyma, zostanie trafiony przez tą nigdy nie chybiającą broń.

tyr był bogiem wojny, bitwy, walki i siły. przed bitwą modlono się do niego. poświęcona jest mu runa tiwaz (strzałka skierowana do góry), którą umieszczano na głowni miecza.

trzy matrony były opiekunkami wojny. wodan i vagdavercustis byli bogami wojny. wodan rozdzielał zwycięstwa. syn była przywoływana w razie potrzeby przez obrońców. ull był bogiem łucznictwa, widar to bóg zemsty, a nerthus bogini zemsty.

azowie toczyli z wanami wojnę z powodu śmierci gullveig, jednej z wanów. zawarli pokój i sojusz na znak którego wymienili jeńców: njordra za mimira. wanowie zostali zepchnięci do roli bóstw opiekuńczych, bogów pokoju, płodności i żyzności. bóstwami pokoju byli, między innymi, njordr, frejr i forseti.

według innej wersji po wojnie asów z wanami, honir i mimir zostali oddani da wanów jako zakładnicy. honir nie potrafił dowodzić samodzielnie i zdawał się na rady mimira. rozgniewani tym wanowie ścięli mimira.

walkirie były córkami odyna. ujeżdżaby skrzydlate konie (lub wilki). były uzbrojone w chełmy, włócznie i tarcze. ich przydomki to: wyjąca, wściekła. dziewice walkirie wysyłane były na pola bitew, by wybierać wojowników, którzy umarli w boju, a potem prowadzić ich (ich dusze) przez valgring do walhalli. tam odyn i freja (bogini wojny) dzielili między siebie wojów po połowie (tzn 50% wojowników przynależało odynowi, a 50% frei).

lista walkirii: brunhilda, gondul, gudr, gunn, herfjoturr, hildr, hladgunnr, hlokk, hrist, mist, olrun, rota, sigrdrifa, sigrun, skagull, skeggjadl, skuld, svafa, thrud, madziga, inne wersje dodają: eir, geirahod, geiravor, geirdriful, geironul, goll, herja, hervor alvitr, hjalmthrimul, hjorthrimul, hrund, kara, radgridr, reginleif, sanngridr, skalmold, sveid, svipul, thogn, thrima. 

złoty (lub bursztynowy) naszyjnik frei, dawał armiom zwycięstwo w bitwach.

einherjerzy to wyjątkowo dzielni wojownicy, którzy polegli w chwale w czasie bitwy. w walhalli ćwiczą umiejętności walcząc pomiędzy sobą. przy wieczornej uczcie wszystkie rany zabliźniają się. niekiedy hajmdal wysyła najlepszych einherjerów do midgardu lub jotunheimu, by zabijali olbrzymów, ale nie wolno im rozmawiać z żyjącymi.

agnar był synem geirrod. jego stryjem był bóg o imieniu agnar. jako dziesięciolatek widział jak ojciec torturuje swego gościa grimnira (w rzeczywistości odyna). pokrzepił go rogiem pełnym napoju (pewnie miodu). odyn wyśpiewał chłopcu błogosławienstwo i przepowiedział panowanie, rzucił na geirroda klątwę śmierci, która spełniła się natychmiast. agnar przejął władzę po ojcu.

mitologia germańska używa pojęcia quernbiter na określenie miecza zdolnego przeciąć na pół kamień młyński.

agnar, inny bohater niż wymienieni w poprzednim akapicie, samotny król, zmierzył się w kraju gotów z wielkim wojownikiem hjalmgunnarem, któremu odyn przyrzekł zwycięstwo. ulitowała się nad nim walkiria sigrdrifa (albo brunhilda) i zabiła hjamgunnara, za co została surowo ukarana przez odyna.

zaklęcie merseburskie dotyczy uwolnienia się z więzów i zachowania w niewoli: 

„kiedyś siedziały idisy

siedziały tu i tam

jedne mocowały więzy

jedne zatrzymywały wojsko

inne luzowały więzy

na dzielnym:

uwolnij się z więzów,

ucieknij od wroga”

 

6. 8. 2. 7. 2. polowanie, łowy

 

njordr był opiekunem myśliwych, skadi boginią łowów, a ull bogiem myślistwa i łucznictwa.

dziki łów prowadzili herulowie - wędrowni wojownicy-wilki w ekstazie oddający cześć wodanowi. stado składało się z trenerów (starszy wiekiem) i orszaku (młodzi). najeżdżali wioski pomiędzy 1 maja i 1 listopada. dziki łów utrzymywał świat w harmonii i równowadze. według innych źródeł dziki łów był prowadzony przez odyna dosiadającego ośmionogiego rumaka, leipnira, i frigga. zwano ich dzikimi łowcami.

opis dzikiego łowu w "old english chronicle" z 1127 r: "byli oni czarni, ogromni i ohydni, jechali na czarnych koniach i na czarnych kozłach, a ich psy myśliwskie, czarne jak węgiel, miały straszne ślepia, wielkie jak spodki, można to było widzieć w parku miasta peterborough i we wszystkich lasach jakie rozciągają się od tego miasta do stamford, przez całą tę noc mnisi słyszeli ich odgłosy i grę na rogach."

 

 

Waldemar Mierniczek