19. japonia, shinto, aum shinrikyo, ajnowie, korea, czondoizm
19. 4. świat
podziemny i życie pośmiertne, wędrówka dusz
kamui mintara to ogród bogów, obszar w parku disetsu-zan, w centrum hokkaido, jest tam 16 szczytów powyżej 2000
m, klify, kaskady wody, gorące źródła, stożki, kratery powulkaniczne, trujące
gazy, stawy, łąki, dzikie kwiaty, niedźwiedzie brunatne (ajnowie).
Waldemar Mierniczek
19. 4. 1. światy
podziemne i pośmiertne, piekło
przed stworzeniem świata w wielu innych światach poniżej
naszego mieszkały bóstwa, demony i zwierzęta (ajnowie).
jama jest panem świata
zmarłych (korea, japonia).
yomi to kraina
ciemności, kraina dnia, którą rządził tsukuyomi.
izanami zmarła
przy porodzie boga ognia kagutsuchi
i odeszła do kraju ciemności. izanagi
ją odszukał, ale nie udało mu się zabrać jej z powrotem do krainy żywych.
błagał żonę, aby wróciła do świata żywych, a ona zgodziła się pod warunkiem, że
będzie czekał przed wejściem. nie dotrzymał słowa i zobaczył jak jej ciało rozkłada
się w krainie ciemności. przeraził się i rzucił do ucieczki. izanami ścigała go
za pomocą złych duchów i zmór (w tym yomutsushikome),
próbując go zabić. udało mu się uciec z pomocą przedmiotów magicznych. izanami
rzucił nakrycie głowy na ziemię i zamieniło się w kiść winogron. yomutsushikome
zaczęła je jeść, ale po chwili rzuciła się w pogoń. izanagi "rozbił ząb
grzebienia", który nosił w prawym koku i rzucił go na ziemię a on zamienił
się w pędy bambusa, które yomutsushikome zaczęła jeść. izanami wysłała ośmiu
bogów piorunów w pogoń i 1500 wojowników yomi.
izanagi obronił się mieczem totsukanotsurugi
i dotarł do granicy yomi, gdzie rosły trzy drzewa brzoskwiniowe, którymi rzucił
w przeciwników. kiedy izanami dogoniła izanagi on zablokował wejście do yomi
ogromnym kamieniem. postanowił rozstać się z nią, a ona oświadczyła w złości,
że z jej powodu dziennie będzie umierało 1000 osób, a on na to, że za jego
sprawą będzie rodziło się kolejne 1500 osób.
kraina korzeni (ne no
kuni) jest utożsamiana w krainą ciemności, do której udał się susanoo.
susanoo
zawiadomił siostrę amaterasu, że
udaje się do krainy ciemności i wyruszył w podróż. jego kroki wywołały
trzęsienie ziemi, a woda w rzekach zaczęła falować. ameterasu uznała, że brat
wyruszył, aby odebrać jej tereny, którymi zarządzała. ubrała się jak wojownik
(włosy spięła po męsku i wplotła w nie kły dzika) i z mieczem w rękach przywitała
go wojennym okrzykiem. susanoo zaproponował osąd niebios (ukei). o zamiarach współzawodników miał świadczyć charakter
potomstwa, które każde z nich miało powołać do życia. bogini wzięła miecz
brata, złamała go na trzy części, opłukała odłamki w świętej studni niebios,
przeżuła i wyrzuciła z siebie chuchnięciem. z jej tchnienia powstały trzy
boginie morskie: takirimibi, ichikishimahime, takisuhime. susanoo obmył w studni klejnoty-krzywulce, które
siostra miała we włosach, przeżuł je, a z jego oddechu wyłoniło się pięć bóstw
męskich: oshihomimi, amenohomi, amatsuhikone, ikutsuhikone,
kumanokusubi. amaterasu przyjęła
pięć bóstw męskich jako swoje potomstwo, a susanoo trzy żeńskie bóstwa jako
swoje. bóg wiatru uznał, że wygrał ponieważ boginie żeńskie są wątłe, pozrywał
groble i rowy odprowadzające wody do pól ryżowych, zanieczyścił izbę, w której
siostra spożywała potrawy z pierwszych plonów, potem wymyślał inne
"żarty" np przedziurawił strop w tkalni siostry i wrzucił jej do
wnętrza niebiańskiego źrebca obdartego ze skóry. bogini schowała się w
niebiańskiej jaskini.
datsue-ba
(kobieta) i keneo (mężczyzna) to para
upiornych starców oni pilnujących
brzegów rzeki sanzu. dusze zmarłych
muszą przejść obok nich udając się do piekła meido (buddyjskiego0). datsue-ba pobiera opłaty i zdziera ubrania.
kasha to dwunożny
kot demon wielkości co najmniej człowieka. zstępuje z nieba i pożera zwłoki
ludzkie. towarzyszą temu piekielne płomienie lub błyskawice.
yomotsu-shikome
to kobieta podziemi.
ramat daje
możliwość odbycia podróży do świata zmarłych (ajnowie).
kiedy ainu rakkuru
osiągnął 16 lat i zaczął przewodzić ludziom, demony, złe duchy i diabły zostały
już strącone do państwa ciemności we wnętrzu ziemi (ajnowie).
łabędzie księżniczka,
narzeczona ainu rakkuru, została
zamknięta w państwie ciemności. bóg otrzymał drogocenny miecz z nieba i przybył
do państwa ciemności, które zaatakował z zaskoczenia, pozabijał demony jednego
po drugim i pokonał władcę państwa ciemności. gdy państwo ciemności było
pogrążone w chaosie wskazał mieczem w niebo i w tym momencie spadła z rąk jego
ojca boga gromu kanna kanui potężna
błyskawica. miecz rozżarzył się blaskiem błyskawicy. państwo ciemności stanęło
w ogniu i płonęło 12 dni. narzeczeni wrócili bezpiecznie do zamku (ajnowie).
19. 4. 2. raje i
krainy rajopodobne
takamagahara to
wysoka równina niebios zamieszkała przez kami,
oddzielona od zaświatów światem ludzi, jej władczynią jest amaterasu.
izanagi i izanami uznając amaterasu za swoje najlepiej udane dziecko, powierzyli jej władze
nad takamagaharą. amaterasu wspięła
się po niebiańskiej drabinie, która w tym czasie łączyła niebo i ziemię, i
sprawiedliwie panowała nad światem niebiańskich bogów.
kiedy amaterasu schowała
się w niebiańskiej jaskini przed swoim bratem susanoo, na świecie zapanowała ciemność i uaktywniły się złe moce.
zaniepokojone bóstwa udały się w pobliże jaskini do miejsca amenokawara i debatowały nad sposobem
nakłonienia bogini do powrotu. bóg omokaine
(syn takamimusubiego) poradził, aby
z krainy wiecznotrwałości sprowadzić koguty, które co rano pianiem wzywały
słońce. ptaki posadzono na żerdzi, bóstwa amatsumara
i ishikoridome wykonały spiżowe
lustro, a tamanoya sznury klejnotów
krzywulców. potem futodama i amenokoyane wyrwali wiecznozielone
drzewo sakaki (cleyera japonica) i
przyozdobili przygotowanymi przedmiotami. kiedy skończyli jeden trzymał
przystrojone drzewo, a drugi odprawiał modły. tajikaro trzymał straż. bogini amenouzume
obnażyła się i zaczęła tańczyć na odwróconej kadzi. zebrane bóstwa śmiały się i
klaskały. amaterasu zdziwiona głosami zabawy odsunęła na bok głaz zagradzający
wejście do kryjówki i zapytała dlaczego bóstwa cieszą się, skoro jest ciemność.
amenouzume powiedziała, że wśród nich znajduje się duch bardziej czcigodny niż
ona. bogini wyjrzała przez szparę i zobaczyła swoje odbicie w lustrze. wysunęła
głowę, aby się rozejrzeć, a wtedy tajikarao wyciągnął ją na zewnątrz. w tym
czasie futodama rozwinął za jej plecami powróz ze słomy ryżowej i zapieczętował
jaskinię. ciemność ustąpiła i promienie słoneczne rozświetliły świat. od tej
pory amaterasu rządziła niepodzielnie na wysokiej równinie niebios, a susanoo
został wygnany na ziemię. lustro jest symbolem amaterasu.
według ajnów przed
stworzeniem świata w wielu niebach mieszkały bóstwa, demony i zwierzęta. w
najwyższym niebie mieszkał bóg stwórca kamuj,
a jego siedziba była chroniona murem i żelazną bramą.
Waldemar Mierniczek
Komentarze
Prześlij komentarz