19. japonia, shinto, aum shinrikyo, ajnowie, korea, czondoizm

19. 9. 4. miejsca uprawiania kultu, przedmioty kultu

 

19. 9. 4. 1. natura/przyroda jako miejsce uprawiania kultu

 

święte drzewa (pw himorogi i wiśnie (sakura)).

rząd poutykanych obok siebie inau pełni funkcję ołtarza (nusa). nusa jest stawiany podczas różnych świąt (np święto łososia, iyomante), odprawia się przed nim modlitwy, spryskuje sake przy użyciu ikupasuj. nusasan to ołtarz utworzony przez kilka rządków nusa (ajnowie).

 

19. 9. 4. 2. świątynie, kapliczki, domy, cmentarze, miejsca publiczne, szkoły

 

japońskie świątynie shinto nazywane są tak jak świątynie słowiańskie: chram. pojęcie to obejmuje jingu, jinja, taisha, miya.

najlepszym miejscem dla duchów są chramy, bo byty duchowe powinny być dobrze ukryte przed ludzkim wzrokiem, a dostęp do nich powinni mieć jedynie kannushi (kapłani) i miko (kałanki-szamanki), którzy odprawiają modły i inne obrzędy, kontaktują się bezpośrednio z kami, poznają ich wolę i przekazują ludziom.

duch kami nie przebywa w chramie na stałe, lecz przed dokonaniem obrzędów musi zostać wezwany ze świata kami i znajduje swoje miejsce w przedmiotach zwanych go-shintai (katashiro).

świątynie inari ozdabiane są wizerunkami lisów. panowie feudalni daimyo zmieniając domeny zabierali ze sobą chramy inari znajdujące się w zamkach. w 1985 r. narodowy związek chramów shinto (jinja honho) naliczył 32.000 chramów inari ze stale rezydującymi kapłanami (ok 1/3 wszystkich chramów w japonii).

oprócz tego są chramy przydrożne, polne, domowe, biurowe i położone w świątyniach buddyjskich.

figurki tanuki są często ustawiane przed świątyniami.

świątynie mają honden, czyli budynek lub pomieszczenie, w którym przebywa kami. tam gdzie kami przebywa w himorogi lub yorishiro, hondeny nie są budowane.

więcej o architekturze japońskich chramów (honden, torii) w podrozdziale dotyczącym architektury.

 

otoroshi to owłosione stworzenie, które siada przy drzwiach do sanktuariów i świątyń.

wyznawcy sekty tenrikyo spotykają się w kościołach.

 

w latach shintoizacji tajwanu na terenach szkolnych budowano chramy, organizowano uroczystości na początek i koniec semestru i innych świąt, podczas których bito pokłony w stronę chramu.

drewniane tabliczki z imieniem i nazwiskiem zmarłego umieszczano w małych świątynkach (sadang) (korea).

w domu ustawia się domowy ołtarzyk, którym jest amidana (półka bogów rodziny) lub sendozana (półka przodków). na ołtarzyku ustawia się talizmany z pobliskiego chramu lub wielkiego chramu ise-jingu, dewocjonalia, amulety (o-fuda),przedmioty należące do wybitnych przodków i krewnych, tabliczki z ich imionami, dary w postaci ryżu, soli, wody, ryby, sake.

kamidana ma postać miniaturowego chramu z torii i sznurem shimenawa i jest miejscem przebywania kami czczonego w lokalnym chramie. kamidana jest wykorzystywany także do kultu przodków.

ołtarzyki kamidana są ustawiane także w sklepach, restauracjach, firmach.

ajnowie ustawiają ołtarz nusa także w domach. nusa to rząd poutykanych obok siebie inau. odprawia się przed nim modlitwy, spryskuje sake przy użyciu ikupasuj. nusasan to ołtarz utworzony przez kilka rządków nusa.

kapliczki inari ozdabiane są wizerunkami lisów. stoją przy drogach, na wzgórzach, w lasach jako kontynuacja chramów inari, bóstw płodności, plonów. kapliczki stawiane są także w świątyniach, np w chramie głównym fushimi-inari znajduje się też rzeźba wyobrażająca lisa.

przy mogiłach kilka razy w roku odprawiane są obrzędy ku czci zmarłych przodków. na grobowcach goguryeo często widuje się żabę jako symbol księżyca (korea).

 

 

Waldemar Mierniczek