7. hinduizm (wedyzm, braminizm, hinduizm), adźiwikowie, joga, mitologia indii, religie cyganów

7. 13. koniec świata, sąd ostateczny

 

hinduistyczna koncepcja końca świata przewiduje, że najwięksi bogowie (awatary i wcielenia) stają się jednym.

wtedy to wisznu przyjmuje formę śiwy i niszczy kosmiczne stworzenie.

wszechświat jest nieustannie niszczony i powoływany do życia, a symbolem tego jest taniec świwy-nataradźy (śiwaici). ogień trzymany w lewej ręce oznacza, że gdy nastąpi odpowiedni moment, świat zostanie przez boga zniszczony. krąg płomieni otaczający śiwę to alegoria ognia otaczającego uniwersum. śiwa wibhuti przedstawiany jest jako statuetka obsypana popiołem, co symbolizuje zniszczenie wszechświata. kiedyy nastanie właściwy moment, śiwa otworzy trzecie oko i wszystko spłonie.

kryszna jest niszczycielem wszechświata.

maja posiadająca naturę cienia wielbiona jest jako durga, czynnik stwarzający, zachowujący i niszczący doczesny świat. ćamunda jest straszliwym aspektem durgi, uosobieniem niszczącej mocy myśli i intelektu.

w goa i nepalu czci doznaje wetala - bóstwo chaosu i zniszczenia.

bhuwaneśwari jest boginią destrukcji, rozpadu, iluzji.

w czasie cyklicznego zniszczenia świata śesza pozostaje nietknięty, będąc jednocześnie zaczątkiem, z którego powstanie nowy świat.

w czasie częściowego unicestwienia wszechświata brahma zapada w sen (joganidra) wraz z narajaną, aby w czasie następnego stworzenia ponownie odrodzić się. chyba, że nastąpi mahapralaja (wielkie rozwiązanie) - potop lub pożar świata fizycznego, ostateczny rozpad wszechświata, ogień z nieba, co może oznaczać koniec życia brahmy. "mahapralaja obejmuje mniejsze pralaje. istoty zanurzone w mahapralaji mogą posiadać zupełnie rozpuszczone zmysły i nie podlegać reinkarnowaniu". tak więc pod koniec życia brahmów materialne wszechświaty ulegają ostatecznemu zniszczeniu, które dokonywane jest przez śiwę (ekspansję wisznu zrodzoną w umyśle brahmy, opiekuna guny tamas). w czasie destrukcji podnosi się temperatura (czemu winna jest chyba guna tamas).

kalkin to przyszłe, dziesiąte i ostatnie wcielenie wisznu. przyjedzie na białym koniu z mieczem, aby zniszczyć brud i obrzydliwość tego świata, unicestwić demony i zostawić świat dwukrotnie urodzonym (dwidźa). skończy się obecna zła era kosmiczna (kalijuga - kulminacja zła kosmicznego) i rozpocznie nowy złoty wiek (satjajuga) jako początek nowej mahajugi.

w mitologii wedyjskiej pojawia się coś na kształt sądu, który najprawdopodobniej nie jest jeszcze sądem ostatecznym.

jama to sędzia zmarłych. śrawanowie i ich żony śrawani, istoty nie posiadające ciała fizycznego, pełnią funkcje szpiegów i doradców jamy. zgromadzone informacje służą jamie i jego sekretarzowi ćitragupcie podczas sądu zmarłego człowieka.

guru kali bhagavan od 1998 r przewidywał 2012 r jako termin ludzkiego oświecenia, 15 mln wiernych traktowało 2012 jako koniec kalijugi.

 

 

Waldemar Mierniczek