25. religie etrusków, italików, sabinów, wenetów, rzymian i włochów

25. 10. 4. taniec

 

gracje lubiły taniec i dobrą zabawę. 

podczas orgiastycznego tańca kultowego na cześć kybele przy wtórze muzyki fletów, rogów i piszczałek kapłani korybanci wpadali w stan ekstazy. w tym stanie mogli wygłaszać przepowiednie i wróżby. w trzecim dniu (dzień krwi) świąt odprawiano święty taniec podczas którego uczestnicy zadawali sobie rany nożami. 

obrzędy ku czci bogini maa składały się z orgiastycznych tańców. 

saliowie święcili rozpoczęcie wojny tańcem. 1 marca saliowie, opiekunowie tarcz boga marsa, przez cały miesiąc tańcem i śpiewem czcili boga wojny. praesul, kapłan marsa, prowadził taniec podczas procesji. 26 marca był dniem wolnym od tańców. 

ancile to tarcza, która spadła z nieba podczas zarazy za czasów numy pompiliusza. od jej dalszego istnienia zależy trwanie imperium rzymskiego. aby uniemożliwić jej kradzież numa pompiliusz za radą wieszczki egerii kazał wykonać 11 kopii, które przechowywano w świątyni marsa pod opieką saliów. co roku nieśli je w procesji ku czci marsa i wykonywali kultowy taniec wojenny. 

bractwo arwalskie, kolegium 12 kapłanów dea dii i marsa, wykonywało w świątyni bogini przy zamkniętych drzwiach taniec wywodzący się z kultów płodności. członkowie bractwa obchodzili w kwietniu święto ambarvalie. tańczyli i śpiewali pieśni (carmen arvate) na cześć marsa i larów przybrani w wieńce z kłosów. 

heliogabal codziennie rano składał el gabalowi krwawe ofiary przy wtórze bębenków i cymbałów i odprawiał rytualny taniec w orszaku syryjskich dziewcząt. 

liberaliom towarzyszyła głośna muzyka, tańce i swoboda obyczajów. 

w czasie świąt parilia obchodzonych 21 kwietnia na cześć bogini pales, rozpalano ogniska, tańczono wśród płomieni. 

w tearze rzymskim mim przedstawiał wydarzenia z mitologii przy akompaniamencie śpiewów i tańców. 

w sparcie organizowano za czasów rzymskich naukę tańca. 

lukian z samosat napisał dialog między kratonem i lykinosem na temat tańca - z jednej strony wskazywał na jego frywolność, błahość, zniewieściałość, towarzyszącą mu rozpustę, bezbożność, oceniając, że jest on niegodny rzymskiego obywatela, z drugiej strony pochwalał jego naturalność i podkreślał, że bogowie tańczą, i że taniec jest wykonywany przez ludzi na chwałę bogów stanowiąc metaforyczne naśladowanie odwiecznego tańca gwiazd. 

balety nawiązujące do mitologii rzymskiej zostały wymienione w podrozdziale „muzyka”.

Waldemar Mierniczek