20. religie chin (bez tybetu, mongolii wewnętrznej, sinciangu, mandżurii), taoizm, konfucjanizm, falun gong

20. 3. 6. powietrze

w niebie mieszka potężny duch dehanin kontrolujący zjawiska pogodowe (bunun).

domeną smoka chińskiego jest pogoda. może on latać wśród chmur i tworzyć chmury, może powodować tornada, oberwania chmury, gradobicia. w okresie suszy lub powodzi lokalnemu smoczemu królowi składano ofiary i odprawiano rytuały, aby go przebłagać i spowodować deszcz lub przerwanie deszczu. smok jiaolong miał możliwość sprowadzania burz, potrafił pojawić się i zniknąć w chmurze oparów.

smok to symbol wody. każda chmura ma swojego smoka, którymi zarządza król smoków w niebie. w czasach suszy składano mu ofiary z prośbą o deszcz.

taisui jest utożsamiany z gwiazdą przeciw-jowiszem. w regionach przeciwległych do jego pojawienia się mają miejsce klęski żywiołowe.

wenchang przedstawiany jest jako siedzący na chmurze lub w pozycji stojącej, jego pomocnikami są tianlong i diya, a atrybutem ruyi (chińskie berło).

po śmierci pangu jego oddech zamienił się w wiatr.

fei lian to bóg wiatru, wróg shen yi.

shangdi kontrolował wiatry.

zhulong jest sprawcą wiatru. oddechy bóstwa powodują wiatry.

smok shenlong odpowiada za ilość wiatru w każdym miejscu na ziemi.

morela, sosna i orchidea zwane są trzema przyjaciółkami wiatru.

yang symbolizuje wiatr , a yin zachmurzenie, zacienienie.

nu ba to bogini suszy.

za panowania cesarza yao wzeszło naraz dziesięć słońc zrodzonych przez boginię xihe, co spowodowało katastrofalną suszę. na polecenie władcy łucznik houyi zestrzelił dziewięć słońc.

skrzydlaty smok yinglong, bóg deszczu, wspomógł huang di w bitwie z bhiyou zsyłając potop, co umożliwiło ich pokonanie, zabił chiyou i kua fu. ze względu na rany odniesione w walce nie mógł wrócić do niebios i został na ziemi. od tej pory ziemię nawiedzają klęski suszy.

zhu que - szkarłatny ptak, symbolizował suszę.

podczas suszy modlono się do xiwangmu.

nuwa to łata łącząca rozdzielone niebo za pomocą kamieni o siedmiu kolorach. łata staje się tęczą.

Waldemar Mierniczek