22. religie mezopotamii (akad, amoryci, aramejczycy, asyria, babilonia, chaldea, elam, kasyci, sumer)
22. 8. narodziny,
życie, śmierć
22. 8. 1. narodziny
nintur była opiekunką ciężarnych kobiet (sumer).
sarpanitu, żona marduka, była boginią ciąży i narodzin i opiekunką ciężarnych kobiet (babilonia).
anunitu to bogini narodzin dziecka (babilonia).
ninhursag nadawała formę życiu w łonie matki i była boską akuszerką bogów i ludzi (sumer).
lamasztu to żeński demon, groźny dla kobiet w czasie porodu i połogu, winny za poronienia i gorączkę połogową oraz śmierć matek podczas porodu, groźny dla karmiących matek. lamasztu powodowała choroby i śmierć niemowląt i małych dzieci. jako fałszywa akuszerka, mamka lub opiekunka wykradała dzieci matkom, w tym celu "chwytała" czyli dotykała swoje ofiary (mezopotamia).
pazuzu to demon, który chronił przed demonicą lamasztu. wisiorki w kształcie głowy pazuzu zawieszano na szyjach ciężarnych kobiet (asyria, babilonia).
kobiety zmarłe podczas porodu mogły zostać złymi duchami (sumer).
22. 8. 2. życie
stworzycielką życia jest nammu (pierwotne wody), która przez partenogenezę zrodziła pierwszą parę bogów: niebo (anu) i ziemię (ki), oni byli rodzicami boga powietrza enlila (sumer).
człowiek został stworzony przez enkiego i isztar.
galaturra i kurgarra -uskrzydlone istoty, które stworzył enki, miały pokarm życia i wodę życia (mezopotamia).
ea był twórcą życia (babilonia).
zmęczeni bogowie, aby zapewnić sobie pożywienia, ulepili człowieka z gliny, a życie dała mu bogini matka. zasadniczym obowiązkiem ludzi jest zapewnienie jedzenia bogom (sumer).
ninhursag jest symbolem życia (sumer).
marduk rządził życiem (babilonia).
gula to pani życia (babilonia).
eszmun stanowił uosobienie
siły życiowej (asyria).
22. 8. 2. 1. dola,
los, przeznaczenie
bogowie na początku każdego roku podejmowali decyzje o przyszłości ludzkości, dlatego święta noworoczne akitu były tak ważnym świętem (babilonia, asyria).
aszur jest bogiem przeznaczenia (asyria).
marduk miał prawo do wyznaczania losów (enuma elisz).
gilgamesz spotkał się z upersonifikowanym morzem, z czego wynikła kłótnia. morze przeklęło gilgamesza i bóstwa losu (epos o gilgameszu, wersja hetycka).
lament nad upadkiem ur, utwór żałobny z przełomu iii i ii tys pne, mówi o nieuniknionym przeznaczeniu, które wydali bogowie na ur, tak że nawet bóstwo opiekuńcze nie mogło nic poradzić (sumer).
Waldemar Mierniczek
Komentarze
Prześlij komentarz