wm religia

2. 8. 2. 2. 2. płodność i przyjemność, w tym ciało i wizerunki bogów   przy tej okazji będę pisał o pięknych ciałach i wizerunkach bogów; o brzydkich wizerunkach bogów pisałem w rozdziale o demonach.   łada była boginią miłości. uroczne oczy (pojęcie z dziedziny magii) mogły rzucać uroki miłosne. milda była boginią piękna i miłości (litwini). perkun był strażnikiem moralności bałtów.   alkonost to stworzenie o ciele ptaka i głowie pięknej kobiety ze wspaniałym głosem. jeżeli usłyszy się ten głos, niczego innego nie chce się słuchać. alkonosty symbolizują szczęście i nadzieję.   sirin to ptak z głową i piersiami pięknej kobiety, kto słucha pieśni sirinów, zapomina o ziemskim życiu, podąża za nimi i umiera.   rusałki , nagie dziewczęta z rozpuszczonymi zielonymi włosami, w czasie nowiu wabiły młodzieńców i zabijały ich przez łaskotanie lub opętańczy taniec.   boginki to demony (zmarłe nagle kobiety), które wabiły przechodniów nad brzegam

2. 8. narodziny, życie, śmierć   w tym rozdziale będę pisał o szeroko rozumianym cyklu płodności w odniesieniu do ludzi, czyli o cyklu narodziny, życie, śmierć. znajdą się tu rozważania na temat przeznaczenia, rodziny, atrakcyjności aktu seksualnego, pijaństwa, inicjacji, dychotomii choroba/zdrowie, bieda/bogactwo, nieszczęście/szczęście, pracy, polowania, wojny, zwyczajów związanych ze śmiercią. 2. 8. 1. narodziny narodziny uważane były za chwilę magiczną, stąd powszechna wiara w niezwykłą moc porońców i dzieci zmarłych w czasie porodu . więcej o porońcach i zmarłych dzieciach w rozdziale poświęconym chorobie i zdrowiu.   2. 8. 2. życie   u słowian dziewanna była boginią życia, żywie bogiem życia, a marzanna panią życia. podobnie władcami życia byli bałtyjscy bogowie patrimps i wejopatis . władcą życia lapończyków był tiermes .   dla węgrów symbolem długiego życia był jeleń .   2. 8. 2. 1. dola, los, przeznaczenie   dla każdej religii istotne j

2. 7. 2. rośliny, rolnik, pasterz   bardzo trudny i rozległy temat obejmujący rośliny polne, łąkowe i leśne, wodne, a nawet te z sadów i ogrodowe (ozdobne), zioła, drzewa, lasy i gaje.   zawodami związanymi z roślinami, które omówimy w tym rozdziale, są rolnik i pasterz .   świętym drzewem peruna był dąb , wyobrażenie osi kosmicznej, święty dąb był atrybutem trzygłowa . świętym drzewem i symbolem perkuna był dąb (bałtowie). vanaimoinen ściął dąb , który przesłaniał słońce i księżyc (kalevala). dla basków dąb był drzewem świętym. mari mogła przybierać postać drzewa , przede wszystkim dębu (baskowie). innymi świętami drzewami były lipy , wiązy , klony , jesiony , orzechy ; najczęściej rosnące w świętych gajach i lasach , w których uprawiano kulty religijne. dla prusów las był bogiem. lipa była kojarzona z kultem kobiecym. bałtyjska majuna była boginią drzew lipowych .   boginią roślinności była dziewanna . ukko był bogiem roślin i zbiorów (finowie i estończy

2. 7 1. 4. pozostałe zwierzęta   dażbóg był bóstwem wilków . weles i wiły mogli przyjmować postać wilków , a leszy mógł przybrać postać wilka lub niedźwiedzia. samodiwy mogły zmieniać twarze na wilcze.   wilkołak to człowiek, który przemieniał się w wilka pod wpływem uroku, po ukąszeniu przez innego wilkołaka lub natarciu specjalną maścią. ustreł obawiał się wilka, który w przeciwieństwie do ludzi mógł go zobaczyć. dla węgrów wilk miał znaczenie negatywne i kojarzył się z diabłem.   podczas tańców obrzędowych ubierano się w skóry wilków . lutycy uważali się za dzieci wilka, wyróżniali się w walkach porywczością. dusze zmarłych mogły przybierać postać wilka lub niedźwiedzia (prusowie, litwini, łotysze), spotykało to najdzielniejszych wojowników (estowie, finowie, karelowie, lapończycy). plemiona trackie nosiły wilcze nazwy: dakowie, gekowie, droi. dakowie przyodziewali się w wilcze skóry, sposób ataku wzorowali na zachowaniach watahy.   na terenach rosji, lit

2. 7. 1. 3. kopytne   większość zwierząt towarzyszących człowiekowi w obejściu domowym to ssaki kopytne: koń, przeróżne odmiany bydła domowego, osioł, kozy, owce, świnie. także dzikie zwierzęta pozyskiwane na żywność to w większości przedstawiciele kopytnych: żubr, tur, jeleń, sarna, dzik.   szczególne znaczenie mityczne mają: koń, byk (lub baran) jako apoteoza słońca i kozioł przez związek z orgiastyczną płodnością.   weles był opiekun bydła , miał moc zamykania paszczęki dzikich zwierząt i moc odwracania wzroku wilków od stada. boginki płoszyły bydło na pastwiskach, a adżacha mogła porywać woły . dażbóg to bóstwo drobnego bydła . w kalevali bogiem hodowli bydła był tapio . trackim bogiem opiekującym się bydłem był ajnos .   u słowian duchy domowe zajmowały się obrządkiem bydła, a może im się tylko tak wydawało?   bożicz pojawiał się w towarzystwie złotorogiego jelenia i świni . zwierzęciem bałtyjskiego kerklisa był dzik , a świętym zwierzęciem pruskiej cur