wm religia

9. 9. 3. 9. mnisi   jeżeli rozumieć anachoretyzm jako ascetyczne życie w odosobnieniu, modlitwy, umartwianie się, kontemplację, to do mnichów buddyjskich pasuje tylko ta część definicji dotycząca medytacji i po części dotycząca ascetycznego życia i umartwiania się, w takim zakresie w jakim można przyjąć, że skromne jedzenie i odzież oraz unikanie sypiania w łóżku to asceza lub umartwianie się. tym niemniej buddyjskie zakony istniały na pewno, funkcjonowały według zasad, które można nazwać regułą i zaczęły powstawać wcześniej niż chrześcijańskie, więc w razie czego wiadomo, kto mógł się na kim wzorować. pierwsze sangha (zgromadzenie mnichów) zostało założone przez buddę w sarnath, składało się z czterech grup: dwóch zakonnych (mnichów bhikszu, bhikku) i (mniszek bhikuszini, bhikkuni ), wyświęconych po okresie nowicjatu ( śramanera , śramaneri ) i dwóch świeckich (mężczyzn upasaka i kobiet upasika ). mnisi zajmowali się nauczaniem, a świeccy zapewnieniem środków do życi

8. 9. 3. 8. nauczyciele, guru, przewodnicy duchowi, przywódcy religijni (cz 2) wśród wielkich nauczycieli możemy wymienić następujące postaci: - bodhidharma (ok 440-ok 482), przeszedł z indii do chin i japonii, jest uważany za 28 patriarchę mahajany, pierwszego patriarchę chan i pierwszego patriarchę zen, osoba kluczowa w przekazie linii dharmy , gdyż od niego linia dharmy rozgałęzia się i zaczyna się numeracja przekazu linii dharmy w poszczególnych szkołach, - ajahn brahn (ur 1951 w londynie), opat klasztoru odhiyana w australii, opublikował szereg filmów na youtubie, którymi naucza buddyzmu ludzi zachodu; jego filmy dotyczą psychologii, socjologii i wizji świata, - dziamgon kongtrul , wielki nauczyciel buddyzmu tybetańskiego, związany z kagju i przejawiający się w następujących tulku: 1 dziamgon kongtrul lodro thaje (1813-1899), 2 dziamgon kongtrul khjentse ozer (1902-1952), 3 dziamgon kongtrul karma lodro czokji senge (1954-1992), 4 dziamgon kongtrul karma kodro

8. 9. 3. 6. mędrcy   ze względu na rozbicie buddyzmu na poszczególne szkoły, często różniące się znacznie pomiędzy sobą, pojęcie mędrca, a nawet hinduistycznego ryszi nie za bardzo pasuje do tej religii. tym niemniej na pewno byli, świadczą o tym następujące pojęcia: - aćarja - mistrz, profesor, wielki duchowy nauczyciel, wybitnie wykształcony uczony, - wadżra aćarja - mistrz buddyzmu wadżarjany, który otrzymał przekaz wszystkich nauk i praktyk tradycji i dzierży pełny przekaz linii duchowych. - muni - mędrcy pustelnicy i asceci, tak tytułuje się także buddę . mędrcem na pewno był naropa .   8. 9. 3. 7. teologowie   możemy doszukiwać się zalążków teologii buddyjskiej, jakkolwiek były na pewno słabsze niż zalążki teologii hinduistycznej. po nazwisku nie udało mi się zidentyfikować żadnych teologów buddyjskich.   8. 9. 3. 8. nauczyciele, guru, przewodnicy duchowi, przywódcy religijni (cz 1)   w buddyzmie maleje znacznie pojęcia guru (hinduizm) a

8. 9. 3. 5. założyciele religii, reformatorzy religii   ten rozdział będzie bardzo długi, co jest spowodowane ogromną ilością szkół buddyjskich w indiach, chinach, japonii, korei, a każda z nich miała od jednego do kilku założycieli. tu wymienię tylko niektórych: - budda śakjamuni (siddhartha gautama) (ok 560 do ok 480 pne), syn księcia rodu śaków, władcy jednego z państw-miast w nepalu. budda wychowywał się w przepychu, w pałacu. za murami zobaczył starca, chorego człowieka, ciało martwego człowieka i żebrzącego ascetę. tak go to poruszyło, że postanowił stać się ascetą i poszukiwać prawdy, która dałaby odpowiedź na pytanie w jaki sposób wyzwolić z cierpienia wszystkie żyjące istoty. w wieku 28 lat opuścił pałac, przez sześć lat oddawał się medytacji i ascezie. po porzuceniu ascezy dla medytacji polegającej na obserwacji ciała i umysłu spostrzegł cztery szlachetne prawdy , które stały się rdzeniem jego nauki. - bodhidharma (daruma daishi), założyciel zen. przedstawiany

8. 9. 1. kulty buddyzm przyjmował i przejmował kulty z hinduizmu, religii ludowych i innych religii jak taoizm, konfucjanizm, shinto. tu nie miejsce, aby te wszystkie kulty wymienić, jedynie kilkanaście najpopularniejszych i najdziwniejszych kultów: - bodhisattwów (dharmaguptaka, daruma-shu), - buddów (dharmaguptaka), - demonów , - drzew, - fallicyzm ,   - gór , (zwłaszcza shugendo), - nagów i wężów, - przodków (np dipankary , shonnyo-en), - stupy (a więc relikwii), - świętych .   8. 9. 3. osoby   8. 9. 3. 1. kapłani   w buddyzmie nie ma takiego samego pojęcia kapłaństwa jak w hinduizmie. za kapłanów uważa się mnichów, którzy, jak napisał yunqi zhuhong w czasie odrodzenia chanu w xvii w: "mnisi są także geomantami, wróżbitami, fizjonomistami, lekarzami, ginekologami, twórcami leczniczych mikstur, uzdrowicielami dusz i alchemikami" (?)   7. 9. 3. 2. szamani   dźhankri , prymitywny bon, był oparty na sza

8. 8. 3. śmierć, nieśmiertelność (cz 2)     osiem etapów procesu umierania (cztery ostatnie to doznania pustości ): 1 miraż (ziemia zanika na rzecz wody); zjawisko mirażu to "doświadczenie utraty mocy nad ciałem, poczucie jakby miażdżenia i zapadania ciała w podłogę (element ziemi), nie można zamknąć oczu i widzenie jest niejasne, pociemnione (zdolność wzroku), wizja jakby fatamorgany wody na pustyni, gdy ciepło unosi się wokół nas", 2 kłęby dymu (woda zanika na rzecz ognia); zjawisko kłębów dymu to "doświadczanie utraty uczuć (bólu, przyjemności lub bycia obojętnym) niczym jak się zasypia, płyny ciała takie jak ślina, pot, łzy... wysychają (element wody), poczucie pomieszania myśli i rozdrażnienia, nie słyszy się dźwięków z zewnątrz bądź wewnątrz uszu (zdolność słuchu), wizja jakby kłębów dymu wokół nas z komina”, 3 latające iskry (ogień zanika na rzecz wiatru); zjawisko migocących ogników iskier to „doświadczanie utraty rozróżniania i poznawan

8. 8. 3. śmierć, nieśmiertelność (cz 1)   jama jest bogiem śmierci i zmarłych. czham , tańce w maskach (bon i buddyzm tybetański), symbolizują walkę dobra ze złem i kończą się spaleniem głowy jamy . rytuał jest odprawiany z okazji tybetańskiego nowego roku ( losar ) i innych ważnych świąt. dhupa to rytuał na cześć dakini dhupa , która pojawia się w trzecim dniu po śmierci. demoniczne istoty heruka zagrażają zmarłemu w stanie pośrednim bardo . w bardo w siódmym dniu po śmierci ukazują się istoty widjadhara (pięć par istot). syn kisagotami umarł będąc niemowlęciem. matka poszła z martwym dzieckiem do buddy i błagała o ożywienie dziecka. budda polecił jej przynieść nasienie musztardy z domu, w którym nikt nie umarł. biegła od domu do domu, a w każdym dowiadywała się, że ktoś zmarł i zrozumiała, że śmieć przydarza się każdemu. zaniosła ciało dziecka do lasu i pozostawiła go tam. przyjęła ordynację i została mniszką. zasłynęła z praktyk ascetycznych i osiągnęła