wm religia

24. 6. 4. 1. półbogowie, herosi, bohaterowie (cz 2) herakles   syn zeusa i alkmeny , a oficjalnie amfitriona . odznaczał się wielką siłą, walecznością, męstwem, umiejętnościami zapaśniczymi i wojennymi, celnie strzelał z łuku, był lubiany przez zeusa i atenę i prześladowany przez herę . był żonaty z dejanirą , megarą i hebe .  zeus spłodził heraklesa przybierając postać amfitriona . alkmena poczęła bliźnięta. drugi syn ifikles był śmiertelnikiem. syn ifiklesa jolaos był przyjacielem heraklesa i woźnicą jego rydwanu. zeus przystawił heraklesa do piersi hery podczas jej snu. hera zorientowawszy się odepchnęła niemowlę, ale zdążyło napić się jej mleka, źródła wiecznego życia. pozostała część pokarmu rozlewając się utworzyla drogę mleczną na niebie i białe lilie na ziemi.  pierwszym nauczycielem heraklesa i ifiklesa był śpiewak linos . ifikles był uczniem zdyscyplinowanym, a herakles niesfornym, rzucił w nauczyciela lirą i zabił go. scytyjski pasterz teutar...

24. 6. 4. półbogowie, herosi, olbrzymy   24. 6. 4. 1. półbogowie, herosi, bohaterowie (cz 1)   grecka mitologia to raj dla herosów , jest ich znacznie więcej niż w mitologii celtyckiej.  gdy woda po potopie opadła okazało się, że na ziemi nie ma ludzi. gaja (matka-ziemia) powiedziała deukalionowi i pyrrze , żeby rzucali kamienie za siebie, a z nich powstawali mężczyźni (z kamieni rzuconych przez deukaliona) i kobiety (z kamieni rzucanych przez pyrrę). potem pyrra urodziła potomstwo, z których powstały rody królewskie i nastała era herosów, półbogów i szlachetnych. herosi wywodzą się od bogów.  atena była patronką herosów, zwłaszcza podczas wojny trojańskiej .  herosi to istoty niemal boskie. zmarły heros był czczony (w grobie lub specjalnym przybytku) i otaczany kultem w podzięce za szczególne czyny dokonane za życia, lub szczególny rodzaj śmierci.  heros to postać zrodzona przez człowieka i boga, ma nadzwyczajne zdolności (siła, spryt)...

  24. 6. 3. 1. bóstwa miast (cz 2) Waldemar Mierniczek

24. 6. 3. 1. bóstwa miast (cz 1)   ten podrozdział wstawiłem po raz pierwszy. żałuję, że nie zrobiłem tego wcześniej. byłby przydatny do mitologii egiptu i mezopotamii. Waldemar Mierniczek

24. 6. 2. krasnoludki, karły   w mitologii greckiej populacja krasnoludzka jest niewielka; grecy woleli olbrzymów.  grecy wierzyli w rzymskie duszki żyjące w gospodarstwach domowych zwane kobalosami i germańskie duchy zwane kofewalf (???).  telchinom przypisywano rolę krasnoludków i złośliwych karłów. działali na korzyść lub na szkodę ludzi.  kabirowie to potomkowie hefajstosa i nimfy kabejro . mieli trzy siostry kabirydy . według innej wersji hefajstos ze związku z kabejro miał syna kadmilosa , który spłodził trzech kabirów, a oni byli ojcami trzech kabiryd. Inna wersja mówi o tym, że było siedmiu kabirów, a ich ojcem był sydyk , albo że było dwóch kabirów: alkon , eurymedont , albo czterech kabirów: aksieros , aksiokersa , aksiokersos , kadmilos , albo że kabirami byli jazjon i dardanos .  kabirowie byli przedstawiani jako karły, mieszkańcy głębin ziemi - wielkiej matki. mieli wpływ na płodność ludzi i zwierząt i byli łączeni z wydobyciem i ...

24. 6. anioły, demony, herosi, półbogowie   24. 6. 1. anioły i demony   24. 6. 1. 1. anioły   w mitologii greckiej nie ma aniołów, co pokazuje, że jest to wczesna mitologia indoeuropejska. gdzieniegdzie można spotkać współczesne wtręty sugerujące anielskość, np w informacji, że atena jako promachos  była panią zastępów.   24. 6. 1. 2. demony   demony w mitologii greckiej mają charakter indoeuropejski, wręcz słowiański, co znaczy, że byty duchowe są demonami, ponieważ postkatolicyzm uznał za stosowne tak je nazwać.  demony greckie:  - agdistis , ojciec attisa , demon dwupłciowy, którego bogowie pozbawili we śnie genitaliów, a w miejscu gdzie one upadły wyrósł migdałowiec, którego owoc spożyła nana , córka boga rzeki sangarios ,  - algos - dziecko eris , które zrodziła sama z siebie, lub etera i gai, demon bólu i cierpienia, smutku, niepokoju, przynosił płacz i łzy,  - androktasiai - córki eris , żeńskie de...

24. 5. 3. dusza (cz 3) podobnie uważali stoicy : entelechia to ucelowiona dusza, początek ruchu wewnętrznego w trzech postaciach: duszy roślinnej (odżywianie się i rozmnażanie), zwierzęcej (możliwość odbierania bodźców ze środowiska i poruszania się), ludzkiej (rozum). idee to wtórne ruchy pneumy , zmysły odciskają na duszy wrażenia, które wewnątrz duszy ulegają procesom poznania, powstają idee wtórne i złożone.  logos to rozumny sposób bycia duszy ( heraklit ).  ksenokrates : dusza to samoporuszająca się liczba.  straton z lampsaku nauczał, że dusza zbudowana jest z materii.  epikureiści uważali, że dusza jest materialna.  perypatetyk krotilaos utożsamiał psyche z eterem , czyli twierdził, że dusza jest materialna.  diodor z tyru uważał, że dusza i intelekt są materialne i składają się z eteru .  według stoików dusza ma charakter pneumatyczny i jest materią czynną, nie jest wieczna. po śmierci pneuma zawarta w ciele człowieka ro...

24. 5. 3. dusza (cz 2) neoplatonicy sądzą, że dusza świata działa w czasie pośrednicząc między ideami jako doskonałymi wzorcami i zmiennym światem zjawisk.  według plutarcha istnieją dwie dusze kosmiczne: pierwotna nieuporządkowana zmysłowa pradusza stanowiąca zasadę zła i dobra dusza stworzona przez demiurga , rozumna pokrewna bogu. proces przemiany duszy odpowiada etycznemu procesowi upodobnienia jednostki do boga.  według plotyna dusza ( psyche ) powstaje, gdy umysł zapatrzony w jednię tworzy jej ogląd. dusza pragnie tworzyć, jednak jej moc jest nikła, dlatego wszystko co tworzy nie jest już hipostazą , samodzielnym bytem. umysł i dusza jako hipostazy jedni tworzą świat niecielesny i intelligibilny. dusza stanowi najniższy ostatni poziom emanacyjny ciągu bytów. świat zmysłowy składa się z duszy i ciała. dusza udziela ciału istnienia i życia, ciało dzięki duszy uczestniczy w istnieniu i życiu.  według platona dusza jest wolna i nieśmiertelna. dusza to nieśmier...

24. 5. 3. dusza (cz 1)   także pojęcie duszy nie stanowiło osi religii i mitologii greków. Co więcej, duszą więcej zajmowali się filozofowie niż religia.  psyche , bogini i uosobienie duszy ludzkiej, jest przedstawiana jako młoda dziewczyna ze skrzydłami motyla. z erosem miała córkę hedone .  tytan prometeusz ulepił człowieka z gliny pomieszanej ze łzami, dał mu duszę z boskiego ognia, którego parę iskier ukradł z rydwanu heliosa .  po złotym pokoleniu pozostały dusze zamieszkujące okolice wiejskie, broniące sprawiedliwości i przynoszące szczęście.  kajneus zmarł uduszony pod stosem drewna, który zwaliły centaury . spod stosu wyfrunął rudo upierzony ptak, mopsos rozpoznał w nim duszę.  alkestis , żona admeta , zgodziła się ponieść śmierć za męża. ocalił ją herakles , który pokonał tanatosa , który przybył po jej duszę.  taraksippos to zły duch, dusza herosa ischenosa złożonego w ofierze dla zażegnania plagi głodu, woźnicy olenios...

24. 5. dusze, duchy przodków, reinkarnacja   24. 5. 1. duch   byty, które identyfikujemy jako „duch” nie występowały gromadnie w mitologii greckiej; grecy woleli byty konkretne, które nazywamy boginiami i bogami.  zidentyfikowane duchy:  - agatodajmon - dobry duch natury ( hellenizm ),  - alastor - duch pomsty za zbrodnie, wymierzał zasłużoną karę,  - charon - duch świata podziemnego,  - fonos - duchy morderstwa, zabijania i uboju, dzieci eris ,  - harpie - duchy lub demony porywające dzieci i dusze i uosabiające gwałtowne porywy wiatru, torturowały złych ludzi w tartarze , były złośliwe, okrutne i brutalne,  - hedone - duch przyjemności, radości i rozkoszy, córka erosa ,  - kabirowie - duchy metali, które przekształciły się w duchy planetarne lub bóstwa utożsamiane z planetami,  - taraksippos - zły duch nawiedzający hipodrom w olimpii, gdzie płoszył konie uczestników wyścigów, doprowadzając do kat...

24. 4. 2. raje i krainy rajopodobne   pola elizejskie stanowiły część hadesu , czyli podziemi, do której trafiały wyjątkowe jednostki (dobre dusze, dobrzy ludzie) po odbyciu sądu. według innej wersji była to kraina za oceanem na zachodnich krańcach świata, miejsce wiecznej szczęśliwości i wiecznej wiosny.  po umocnieniu władzy na ziemi zeus uwolnił ojca kronosa z tartaru i oddał mu we władanie elizjum .  po osądzeniu przez trzech sędziów, sprawiedliwi byli kierowani do rzeki zapomnienia lete i napiwszy się z niej wody zapominali o ziemskim życiu. po tym oczyszczeniu pamięci czekały na nich pola elizejskie - kraj wiecznej szczęśliwości i spokoju, gdzie brak było cierpień i pragnień, dusze przechadzały się po bladych łąkach ogarnięte muzyką niewidzialnych lir.  leuke , córka okeanosa i tetydy , została porwana przez zakochanego hadesa i uprowadzona do świata podziemnego, gdzie zmarła. hades zamienił ją w białą topolę, która rosła w elizjum . z gałązek...

24. 4. 1. światy podziemne i pośmiertne, piekło (cz 3) mity związane ze światem podziemnym   uranos obawiał się swoich potomków olbrzymów hekatonchejrów , cyklopów i strącił ich do tartaru . pilnował ich potwór campe . gaja, nie chcąc, aby tytani podzielili ich los, namawiała dzieci by podnieśli bunt przeciwko ojcu. gaja złączyła się w miłości z czarną otchłanią podziemia, tartarem , i urodziła najpotężniejszego potwora wszechczasów tyfona . tylko zeus był w stanie mu sprostać i pokonać go po ciężkich walkach.   erynie zostały zrodzone z krwi wykastrowanego uranosa , zamieszkiwały ereb (ciemności podziemia).   kronos uwolnił z tartaru cyklopów niebiańskich, aby pomogli mu w walce z uranosem . po zwycięstwie wtrącił ich do tartaru.   cyklopów niebiańskich uwolnił zeus , aby pomogli mu w walce z kronosem . tytani pierwszego pokolenia (z wyjątkiem tytanid i okeanosa ) zostali pokonani dzięki pomocy wyzwolonych cyklopów i hekatonchejrów i wtrąc...

24. 4. 1. światy podziemne i pośmiertne, piekło (cz 2) światy podziemne   wejście do podziemi znajdowało się w grocie plutonion w kolosach ( frygia ). z ziemi wydobywał się trujący gaz, wstęp do groty mieli jedynie kapłani kybele zwani galloi .  tartar to świat podziemny, najmroczniejsza i najniższa część podziemia, w której przebywają dusze skazanych na wieczne cierpienie. odległość od tartaru do hadesu jest równa odległości pomiedzy niebem i ziemią, i wynosi tyle ile przeleci kowadło zrzucone z nieba i spadające na ziemię po dziewięciu dniach i dziewięciu nocach. na męki w tartarze skazani byli uranos wtrącony przez kronosa , syzyf , tantal , iksjon , tytios , danaidy , seide, otos i efialtes, kronos , inni tytani i tytanidy, kimmeryjczycy .  za nadużywanie gościnności i oszukiwanie bogów lub za uwiedzenie swojej bratanicy tyro i zabicie przez nią w wyniku tego związku dwóch synów, syzyf toczył wiecznie pod górę wielki głaz, który przed szczytem wysuw...